15 Aralık 2009
Artık day daylarımız iyice pekişti. Tutunarak yere gayet sağlam basabiliyoruz.
Paşam arada bir çılgınlık yapıp ayaktayken ellerini havaya kaldırıyor ve tabiki
yerde :) Ama olsun, öyle öyle pekiştirecek...
Emekleme dalında bayağa iyiyiz. Okadar iyiyizki neredeyse bizden önce gidecek mutfağa... :)
Tazı gibi maşallah paşamız.
Emekleyince rahat ederiz diyoduk, kendi kendine oynar, oyalanır vs. Ama olmadı malesef. Çekmeceleri çekmesi problem değil ama kapatırken o güzel parmaklarını araya sıkıştırıyor. UFF nekadarda ağlıyo, ama iki dakka sonra tekrar yapıyo. Bende alt sıra çekmeceleri batladım, şimdi açamıyo :)
Umudumuz yürümesine kaldı. Acaba diyoruz yürüyünce rahat edermi, gezelerken dahamı rahat olur ama çevreki görüşler "bu emeklemeleri ararsınız" yönünde... Aaaaa e biz ne zaman rahat edeceğiz yaaa